Hello mister!

Hallo allemaal!

Het is al een tijdje geleden na mijn laatste poging tot een verslagje hier... Dus tijd voor een update!

Waar was ik gebleven...? Ochja, ik was pas bij mijn eerste nacht in Puri Salemba (ondertussen al anderhalve week geleden!). Prima geslapen, helaas enorm laat opgestaan en de volgende ochtend voor het eerst met Lenny (een studiegenootje dat hier haar co-schap oogheelkunde doet) de omgeving verkend. Toen we erachter kwamen hoe ontiegelijk heet het hier overdag is (elke dag zo'n 35 graden in de schaduw.... en vochtig!) zijn we omgedraaid en stuitten we per toeval op twee van de drie medische studenten die hier de weken voor ons zijn verbleven. Zij hebben ons die avond meegenomen naar een visrestaurant waar ze ons voor hebben gesteld aan twee Indonesische geneeskundestudenten. Ontzettend gezellige avond en ongelofelijk lekker eten; we hebben het personeel de vissen en schaaldieren levend uit het water zien halen om ze na een half uurtje op te kunnen peuzelen. Heerlijk! Omdat het de laatste avond van de twee nederlandse jongens was besloten zij uit te gaan en was de verleiding ook voor mij te groot... Uitgegaan op de eerste avond en prima bevallen! Een goed begin van mijn tijd hier mag ik wel zeggen.

De volgende dagen zijn we door de overgebleven studente nog wat rondgeleid door Jakarta. We zijn naar het oud Nederlandse stadsgedeelte "Batavia" geweest om een ophaalbrug, uitkijktoren en de oude haven te bekijken. Het bekende plein voor het stadshuis was 's avonds propje-vol en er hing een gezellig sfeertje. We zijn ook naar een van de grote "shopping malls" geweest, Grand Indonesia. Hier waan je je meteen in Europa, misschien zelfs Amerika, wat een enorme gebouwen... Decadentie ten top vergeleken met de arme straatjes in de wijk van mijn verblijf. Die straatjes alleen vond ik in de dagen ervoor nog niet erg aangrijpend, maar het contrast met deze overbodig luxe gebouwen was toch wel shockerend.

Maandag was voor ons de eerste dag in het ziekenhuis. Het ziekenhuis is ongeveer 20 minuutjes lopen, wat zo ongeveer de maximum lengte is voor een ochtendwandeling gezien de temperatuur hier, nondeju wat verbaas ik me elke keer over de hitte. We werden verwelkomd door dr. Amanda, een van de kinderneurologen en tevens onze begeleidster tijdens ons co-schap. Tijdens de visite-rondes werd ons meteen duidelijk dat dit tertiaire ziekenhuis andere koek is dan een Nederlandse. De ziektebeelden waren veelal óf zeldzaam óf ernstig. We hebben bijvoorbeeld een kindje van 5 maanden gezien dat een waterhoofdje had. Wat bleek: een tumor ter grootte van een ping-pong-bal in de rechter hersenhelft. Prognose: slecht... Een van de vele schokkende maar natuurlijk ook leerzame en interessante casussen.

De eerste dagen in het ziekenhuis waren vanwege een wat geïmproviseerde agenda nogal aan de korte kant. Meestal waren we rond 2 uur 's middags al klaar. Genoeg tijd dus om leuke dingen te gaan doen zoals sporten en zwemmen bij een hotel dichtbij het ziekenhuis, waar het altijd heerlijk rustig is! Woensdag zijn we na een korte dag op een kinderdagverblijf koffie gaan drinken en naar de bioscoop gegaan met een aantal Indonesische studenten. Ach, van het een kwam het ander en voor we het wisten stonden we die avond met z'n allen in de kroeg; een topavond! En donderdag was een nationale vrije dag (Labour-day), dus we konden het hebben ;) Vrijdag (gisteren) zijn we met deels dezelfde groep naar een van de grootste plaatselijke clubs geweest waar twee Nederlandse DJ's optraden, wederom super gezellig!

Dit weekend wilden we naar Ayar gaan, een van de "Thousand islands" voor de kust van Jakarta, maar omdat we bij het plannen geen rekening hadden gehouden met de Indonesische gang van zaken liep dat plan in de soep... Dat wordt morgen dus gewoon lekker aan het zwembad liggen en 's avonds naar de film! :)

De studieplanning van volgende week krijgen we trouwens pas morgen of maandag (de Indonesische gang van zaken is ook de plaatselijke doktoren niet vreemd). Ach, er zijn nog wel meer dingen waar ik hier aan moet wennen. Het eten is er één van, ze eten hier namelijk drie keer per dag rijst! Drie keer?! Rijst voor ontbijt! Inderdaad, knettergek die lui. Het komt er op neer dat ik 's ochtends gewoon lekker westerse cornflakes met melk eet en de rest van de dag wat fruit en, inderdaad, nasi. Nasi. Mie. En meer nasi. Maar ik moet toegeven; alles, maar dan ook álles, wat ik tot nu toe heb gegeten, was heerlijk. :) Verder heb ik nog wat last van de jetlag, waardoor ik nog niet echt een vast ritme heb, maar dat komt denk ik vanzelf met het ritme in het ziekenhuis. En dan die hitte... Ach, daar wen ik vast niet aan, maar beter dan regen is het wel ;)

Over het algemeen: niks te klagen! In tegendeel, ik kijk de ogen uit mijn kop en ik vind het heerlijk hier. Alles is anders maar daarvoor ging ik. Ik zuig cultuur op als een spons, ik ontmoet allerlei verschillende mensen met allerlei verschillende achtergronden en ik doe vanalles! Alles hier laat me nadenken over waar ik later wil zijn, wat voor iemand ik wil zijn en wat ik wil doen. Ik weet het, het klinkt een beetje cheesy, maar één serieuze, diepere noot in dit reisverslag mag wel toch...? ;)

Nou, dames en heren, sorry voor het enorm lange verhaal, ik zal proberen hier wat vaker op te schrijven zodat ik het wat korter kan houden, haha. Ter compensatie zal ik een paar foto's toevoegen zodat jullie je toch nog een beetje kunnen voorstellen hoe het er hier allemaal uitziet :)

Groetjes aan iedereen en tot snel!

:)