Luizenleventje
Blijf op de hoogte en volg Davide
22 Mei 2014 | Indonesië, Batavia
Hee allemaal!
Al weer aan het einde van week 4 en dus tijd voor een nieuw verhaaltje:
De afgelopen twee weken in het ziekenhuis waren beter dan de eerste weken. We zijn wat gewend geraakt aan de gang van zaken, wat betekent dat we ons een beetje neergelegd hebben bij het zo-nu-en-dan in de soep lopen van geplande activiteiten. Daarbij leren we nu ook de artsen en arts-assistenten een beetje meer (her)kennen, wat natuurlijk helpt in de communicatie en de bereidheid om ons wat uit te leggen. We lopen elke dag mee met een poli of afdelingsronde van één specifieke afdeling, bijvoorbeeld cardiologie, longgeneeskunde, maar ook groei en ontwikkeling en medische beeldvorming. Zo zien we kindergeneeskunde in de volle breedte en dat bevalt prima! Het lastige is dat er voor ons niet echt veel te doen is; we kunnen moeilijk een manier vinden om ons écht nuttig te maken. De taalbarrière is enorm, en, hoewel ik hier en daar al wat woordjes begin te herkennen, Bahasa is géén, ik herhaal, géén gemakkelijke taal om te leren verstaan. Dat betekent dat we afhankelijk zijn van het vermogen van de arts om alles vanuit het Bahasa naar het Engels te vertalen en helaas is het niveau hiervan vaak laag. Dit klinkt nu allemaal wat negatief, maar wat ik wil zeggen is dat een co-schap hier qua leerzaamheid en zelfstandigheid wel flink verschilt van een co-schap in Nederland. Desalniettemin zien we echt fantastisch zeldzame dingen, is het contact met de artsen top en zijn de dagen niet lang (lees: max 6 uurtjes). Dat betekent dus genoeg tijd voor andere dingen!
Van de vele vrije middagen maken we gebruik om leuke dingen te doen. We gaan zo'n drie keer per week sporten en zwemmen en zoeken twee keer per week een leuk plekje uit om wat duurder, laat het eens 5 euro zijn, uit eten te gaan. Daarnaast hebben we natuurlijk weer 2 weekenden gehad en die hebben we goed benut!
Het weekend van 10 en 11 mei zijn we naar Bandung geweest, een kleinere stad, ongeveer 3 uurtjes in de trein vanaf Jakarta. We verbleven daar in een hostel waar het zo rustig was dat ik alleen sliep in een jongenszaal met 12 bedden. Een goede nachtrust dus! De eerste dag zijn we door het centrum van Bandung gelopen, waar we kerkjes, parkjes en overheidsgebouwen hebben bezocht. Ik heb nog geluncht bij een prachtig tea-house waar ik een soort hartige high tea kreeg met enorm lekkere bruscetta en kipsalade. En dan de thee hier; ze drinken hier thee warm, lauw of koud. Ik had, op aanbevelen van de ober, een lauwe zwarte thee met mint, honing en gecarameliseerde limoen... Dat is nog eens thee! Heerlijk :) Die zondag zijn we met een persoonlijke driver naar het noorden van Bandung gereden. Hier hebben we een vulkaan bezocht met 2 kraters. Normaal gezien kun je een wandeltocht van een aantal uur maken en om de kraters heen lopen, maar door uitstoot van giftige gassen (de vulkaan is nog actief!) moesten we na een half uurtje lopen omdraaien. Geen probleem, van het prachtige uitzicht hadden we toch al kunnen genieten. De rest van de dag hadden we over om naar de theevelden te gaan en te baden in water van de hot-springs van het stadje Ciater. Op de terugweg nam onze driver een omweggetje om het verkeer te mijden, waardoor we nog langs een idyllisch watervalletje en een traditioneel besnijdenisfeest kwamen. Dat hadden we niet willen missen! Die avond zijn we met de trein terug naar Jakarta gegaan om rond middernacht onze eigen bedje weer in te kunnen rollen. Moe....
Het weekend erna hadden we gepland om het paleis en de botanische tuinen van Bogor te gaan bezoeken, maar ik kreeg vrijdagmiddag een uitnodiging om met Awan en Ari (via-via bekenden hier in Jakarta) mee te gaan naar een van de Thousand Islands, de eilandengroep voor de kust van Jakarta. Gratis! Want hij had dit tripje cadeau gekregen van een collega. Dat aanbod sloegen wij natuurlijk niet af en zodoende zaten we de volgende (vroege) ochtend in de boot naar Bidadari Island, het eilandje dat het dichtst bij Jakarta ligt. "Wij" is, naast mijn twee vrouwelijke collega's, inmiddels uitgebreid met Tim, een jongen uit Utrecht die hier voor 2 maanden zijn wetenschapsstage voor geneeskunde doet. We konden het sinds dag 1 al prima met hem vinden en hij gaat eigenlijk standaard overal mee naartoe! En een mannelijke toevoeging aan de groep is natuurlijk wel welkom; soms even mannen onder elkaar is wel zo relaxed. Oké, terug naar het eiland! Na een klein halfuurtje varen kwamen we aan op het eiland waar we met z'n vieren een eigen huisje op het water kregen. We hebben die dag nog een andere eilandje in de buurt bezocht wat ooit een Nederlands gevangeniseiland is geweest, een rare gewaarwording om midden op zo'n eilandje ineens grafteksten in je eigen taal te zien. Trouwens, als ik zeg eilandje, bedoel ik ook echt eiland-JE. Een kwartiertje over het strand wandelen en je bent rond. Verder hebben we nog even lekker toeristisch op een banaan achter een bootje gereden en hebben we toch nog een poging gedaan om wat bruiner te worden. Verwacht geen negroïde-achtige praktijken als ik terugkom, want bruin word ik hier echt niet ;) Verder hebben we er heerlijk gegeten en hebben we onze avond op het balkonnetje op het water doorgebracht met wat plaatselijke biertjes en, jawel, mijn gitaar. Ik kon het niet laten, ik ben speciaal naar Old Batavia gegaan om een gitaar te kopen... Voor 35 euro een waarschijnlijk neppe Yamaha op de kop getikt, maar o wat is het toch heer-lijk om op zo'n eilandje gewoon lekker gitaar te kunnen spelen!! Enfin, door een kapotte airco was het slaapgedeelte van de nacht wat minder prettig en hebben we ons dutje de volgende dag op het strand voortgezet. Echt zwemmen kun je hier echter niet want de zee is (zelfs op tientallen kilometers van de kust) enorm vervuild met afval. Als je geluk hebt en de stroming goed staat kun je snel een duik nemen voordat er een plastic zak, blok piepschuim of schoen tegen je hoofd aan drijft. Zonde! We hebben nog tot smiddags kunnen genieten van het mooie eilandje en de zon en zijn toen weer teruggegaan naar Jakarta. Weer een vol en toch nog vermoeiend weekend gehad...
Inmiddels staat er alweer een nieuw weekend voor de deur! Dit keer gaan we met de Indonesische studenten van oogheelkunde op weg naar Green Canyon in Pangandaran. Dit is 9 uur rijden met de bus, dus we vertrekken vrijdagavond en reizen in de nacht. Die zaterdag gaan we daar de zonsopgang bekijken, watergrotten bezoeken, bodyraften en bbq'en. Erg veel zin in!
Ik kan wederom zeggen dat ik me prima vermaak en geen moment verveel. Ik ontmoet nog steeds iedere dag nieuwe mensen, ik ontdek elke week weer nieuwe plekjes in Jakarta en ik heb ieder weekend weer de tijd om buiten Jakarta avonturen te beleven. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik thuis niet mis, zeker nu ik hoor dat het bij jullie ook wel erg lekker weer is ;) Al kunnen die 1-meter-grote kwallen mij gestolen worden, haha! Maar ik heb dus helaas wel de verjaardag van mijn lieftallige zusje moeten missen en ik ga ook de verjaardag van Opa missen... Opa, bij deze van harte gefeliciteerd en misschien tot skyps op je feestje :D
Groetjes aan iedereen en tot snel :)
Al weer aan het einde van week 4 en dus tijd voor een nieuw verhaaltje:
De afgelopen twee weken in het ziekenhuis waren beter dan de eerste weken. We zijn wat gewend geraakt aan de gang van zaken, wat betekent dat we ons een beetje neergelegd hebben bij het zo-nu-en-dan in de soep lopen van geplande activiteiten. Daarbij leren we nu ook de artsen en arts-assistenten een beetje meer (her)kennen, wat natuurlijk helpt in de communicatie en de bereidheid om ons wat uit te leggen. We lopen elke dag mee met een poli of afdelingsronde van één specifieke afdeling, bijvoorbeeld cardiologie, longgeneeskunde, maar ook groei en ontwikkeling en medische beeldvorming. Zo zien we kindergeneeskunde in de volle breedte en dat bevalt prima! Het lastige is dat er voor ons niet echt veel te doen is; we kunnen moeilijk een manier vinden om ons écht nuttig te maken. De taalbarrière is enorm, en, hoewel ik hier en daar al wat woordjes begin te herkennen, Bahasa is géén, ik herhaal, géén gemakkelijke taal om te leren verstaan. Dat betekent dat we afhankelijk zijn van het vermogen van de arts om alles vanuit het Bahasa naar het Engels te vertalen en helaas is het niveau hiervan vaak laag. Dit klinkt nu allemaal wat negatief, maar wat ik wil zeggen is dat een co-schap hier qua leerzaamheid en zelfstandigheid wel flink verschilt van een co-schap in Nederland. Desalniettemin zien we echt fantastisch zeldzame dingen, is het contact met de artsen top en zijn de dagen niet lang (lees: max 6 uurtjes). Dat betekent dus genoeg tijd voor andere dingen!
Van de vele vrije middagen maken we gebruik om leuke dingen te doen. We gaan zo'n drie keer per week sporten en zwemmen en zoeken twee keer per week een leuk plekje uit om wat duurder, laat het eens 5 euro zijn, uit eten te gaan. Daarnaast hebben we natuurlijk weer 2 weekenden gehad en die hebben we goed benut!
Het weekend van 10 en 11 mei zijn we naar Bandung geweest, een kleinere stad, ongeveer 3 uurtjes in de trein vanaf Jakarta. We verbleven daar in een hostel waar het zo rustig was dat ik alleen sliep in een jongenszaal met 12 bedden. Een goede nachtrust dus! De eerste dag zijn we door het centrum van Bandung gelopen, waar we kerkjes, parkjes en overheidsgebouwen hebben bezocht. Ik heb nog geluncht bij een prachtig tea-house waar ik een soort hartige high tea kreeg met enorm lekkere bruscetta en kipsalade. En dan de thee hier; ze drinken hier thee warm, lauw of koud. Ik had, op aanbevelen van de ober, een lauwe zwarte thee met mint, honing en gecarameliseerde limoen... Dat is nog eens thee! Heerlijk :) Die zondag zijn we met een persoonlijke driver naar het noorden van Bandung gereden. Hier hebben we een vulkaan bezocht met 2 kraters. Normaal gezien kun je een wandeltocht van een aantal uur maken en om de kraters heen lopen, maar door uitstoot van giftige gassen (de vulkaan is nog actief!) moesten we na een half uurtje lopen omdraaien. Geen probleem, van het prachtige uitzicht hadden we toch al kunnen genieten. De rest van de dag hadden we over om naar de theevelden te gaan en te baden in water van de hot-springs van het stadje Ciater. Op de terugweg nam onze driver een omweggetje om het verkeer te mijden, waardoor we nog langs een idyllisch watervalletje en een traditioneel besnijdenisfeest kwamen. Dat hadden we niet willen missen! Die avond zijn we met de trein terug naar Jakarta gegaan om rond middernacht onze eigen bedje weer in te kunnen rollen. Moe....
Het weekend erna hadden we gepland om het paleis en de botanische tuinen van Bogor te gaan bezoeken, maar ik kreeg vrijdagmiddag een uitnodiging om met Awan en Ari (via-via bekenden hier in Jakarta) mee te gaan naar een van de Thousand Islands, de eilandengroep voor de kust van Jakarta. Gratis! Want hij had dit tripje cadeau gekregen van een collega. Dat aanbod sloegen wij natuurlijk niet af en zodoende zaten we de volgende (vroege) ochtend in de boot naar Bidadari Island, het eilandje dat het dichtst bij Jakarta ligt. "Wij" is, naast mijn twee vrouwelijke collega's, inmiddels uitgebreid met Tim, een jongen uit Utrecht die hier voor 2 maanden zijn wetenschapsstage voor geneeskunde doet. We konden het sinds dag 1 al prima met hem vinden en hij gaat eigenlijk standaard overal mee naartoe! En een mannelijke toevoeging aan de groep is natuurlijk wel welkom; soms even mannen onder elkaar is wel zo relaxed. Oké, terug naar het eiland! Na een klein halfuurtje varen kwamen we aan op het eiland waar we met z'n vieren een eigen huisje op het water kregen. We hebben die dag nog een andere eilandje in de buurt bezocht wat ooit een Nederlands gevangeniseiland is geweest, een rare gewaarwording om midden op zo'n eilandje ineens grafteksten in je eigen taal te zien. Trouwens, als ik zeg eilandje, bedoel ik ook echt eiland-JE. Een kwartiertje over het strand wandelen en je bent rond. Verder hebben we nog even lekker toeristisch op een banaan achter een bootje gereden en hebben we toch nog een poging gedaan om wat bruiner te worden. Verwacht geen negroïde-achtige praktijken als ik terugkom, want bruin word ik hier echt niet ;) Verder hebben we er heerlijk gegeten en hebben we onze avond op het balkonnetje op het water doorgebracht met wat plaatselijke biertjes en, jawel, mijn gitaar. Ik kon het niet laten, ik ben speciaal naar Old Batavia gegaan om een gitaar te kopen... Voor 35 euro een waarschijnlijk neppe Yamaha op de kop getikt, maar o wat is het toch heer-lijk om op zo'n eilandje gewoon lekker gitaar te kunnen spelen!! Enfin, door een kapotte airco was het slaapgedeelte van de nacht wat minder prettig en hebben we ons dutje de volgende dag op het strand voortgezet. Echt zwemmen kun je hier echter niet want de zee is (zelfs op tientallen kilometers van de kust) enorm vervuild met afval. Als je geluk hebt en de stroming goed staat kun je snel een duik nemen voordat er een plastic zak, blok piepschuim of schoen tegen je hoofd aan drijft. Zonde! We hebben nog tot smiddags kunnen genieten van het mooie eilandje en de zon en zijn toen weer teruggegaan naar Jakarta. Weer een vol en toch nog vermoeiend weekend gehad...
Inmiddels staat er alweer een nieuw weekend voor de deur! Dit keer gaan we met de Indonesische studenten van oogheelkunde op weg naar Green Canyon in Pangandaran. Dit is 9 uur rijden met de bus, dus we vertrekken vrijdagavond en reizen in de nacht. Die zaterdag gaan we daar de zonsopgang bekijken, watergrotten bezoeken, bodyraften en bbq'en. Erg veel zin in!
Ik kan wederom zeggen dat ik me prima vermaak en geen moment verveel. Ik ontmoet nog steeds iedere dag nieuwe mensen, ik ontdek elke week weer nieuwe plekjes in Jakarta en ik heb ieder weekend weer de tijd om buiten Jakarta avonturen te beleven. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik thuis niet mis, zeker nu ik hoor dat het bij jullie ook wel erg lekker weer is ;) Al kunnen die 1-meter-grote kwallen mij gestolen worden, haha! Maar ik heb dus helaas wel de verjaardag van mijn lieftallige zusje moeten missen en ik ga ook de verjaardag van Opa missen... Opa, bij deze van harte gefeliciteerd en misschien tot skyps op je feestje :D
Groetjes aan iedereen en tot snel :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
