Radiostilte
Blijf op de hoogte en volg Davide
27 Juni 2014 | Indonesië, Batavia
Hallo iedereen!
Ten eerste moet ik mij maar eens verontschuldigen, wat een enorm gat tussen mijn verslagen, haha! Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het idee had dat er niet zoveel gebeurd was dat het waard was om te schrijven, maar het is nu al meer dan een maand geleden; hoog tijd dus! En natuurlijk is er ondertussen enorm veel gebeurd….
Eind mei zijn we met de Indonesische studenten vaan Oogheelkunde naar Pangandaran afgereisd, een stadje dat met de bus in 9 uur (!) te bereizen is. We vertrokken ’s avonds vanaf de universiteit en kwamen dus ’s ochtends vroeg aan, nét op tijd voor de zonsopgang aan het strand. Die ochtend hebben we ontbeten op het strand, gesnorkeld, een boottocht gemaakt en zijn we door grotten en oude Japanse bunkers geleid. ’s Middags hadden we een “training” voor het bodyraften van de volgende dag. We hebben in een grot gezwommen, zijn van rotsen en een brug afgesprongen en zijn uiteindelijk naar het eindpunt van de kleine rivier gedobberd. ’s Avonds zijn we naar onze verblijfplaats gegaan en hebben we op het stand ge-bbq’d. Heerlijk, die verse vis en garnalen elke keer! :D We hebben heerlijk geslapen (ik had een tweepersoons bed voor mezelf want er durfde niemand naast me te liggen haha) en de volgende dag was het tijd voor Green Canyon, dé attractie van Pangandaran. Green Canyon is een kloof van ongeveer 10 meter diep waar een rivier doorheen stroomt die de volledige breedte inneemt. De dag bestond wederom uit stroomafwaarts zwemmen, over stenen klauteren, van rotsen springen en af en toe een stroomversnellinkje meepakken. Het was ontzettend leuk om dat met onze nieuwe vrienden te doen en de omgeving was prachtig! Na het bodyraften zijn we direct naar Jakarta vertrokken, maar het was ons niet gegund… De terugreis heeft wel 12 uur geduurd en we kwamen pas om 2 uur ’s nachts aan in Jakarta. Volgende dag: keihard verslapen!
Die maandag zijn we na ons dagje in het ziekenhuis gaan eten bij Pizza é Birra, een pizzarestaurant waar ze super lekkere pizza’s serveren en het bijna elke avond “happy hour” is! Daarna begon het minder leuke verhaal: ik voelde me die avond al niet zo lekker en ben op tijd gaan slapen. Midden in de nacht werd ik voor het eerst in mijn leven, rillend van de koorts, ijlend wakker (ik zag vanalles op mijn deken liggen). Ik had het flink te pakken en ben die dag maar thuis gebleven. Ik had mijn temperatuur nog niet gemeten, maar ik dreef mijn bed uit, kon niet rechtop staan en kon niets anders dan slapen. De volgende dag was het eigenlijk hetzelfde gebleven, als was mijn nacht zonder ijlen voorbij gegaan. Patty, één van de medestudenten, vond mij er zo slecht uitzien dat ze onze supervisor heeft gebeld. Die is naar me komen kijken en heeft me toen meegenomen naar de eerste hulp van het ziekenhuis. Na een lijst vragen en wat bloedtestjes kwam het gelukkig niet op iets ernstigs neer; het was waarschijnlijk een flinke keelontsteking. Ik kreeg een antibiotica en pijnstillers en ik kon weer naar huis. De volgende vier dagen heb ik nog op bed gelegen en ik heb helaas het tripje naar Yogjakarta moeten missen… Daarover later meer!
De weken erna zijn soepeltjes verlopen. Ondertussen weet iedereen van Kindergeneeskunde wie we zijn en worden we steeds vaker uitgenodigd voor lezingen en case presentations. Zo mochten we ook met een maag-darm-lever arts een dagje meelopen bij de endoscopieën, super interessant! Gisteren zijn we nog bij een presentatie van diezelfde arts geweest, maar dan buiten het ziekenhuis met gratis eten. Beter wordt je co-schap niet! Afgelopen week mochten ik en Patty kiezen bij welke afdeling we mee wilden lopen; ik koos voor cardiologie en Patty voor neurologie. Je merkt dat als je in je eentje voor een bepaalde afdeling kiest de artsen ook enthousiaster zijn en je meer laten doen; zo heb ik gisteren een paar injecties mogen zetten. Geen bijzonderheid in Nederland, maar het is wel een opluchting om hier eens wat meer te kunnen doen dan het lichamelijk onderzoek ;) In ons laatste weekje zitten we weer met z’n tweetjes bij MDL, ook een hele interessante afdeling en een waardige afsluiter.
De weekenden hebben we nog steeds volgepropt met leuke dingen. Zo zijn we bijvoorbeeld naar de opening van een lokale club geweest met in het programma niemand minder dan, jawel, Afrojack! Het bewijs dat Nederlandse DJ’s overal ter wereld populair zijn. Iedereen kent hier Tiësto, Armin van Buuren, Hardwell, noem het maar op. De volgende dag hebben we natuurlijk lekker in onze bedje uit liggen slapen en zijn we later naar het nationale monument “Monas” gegaan, een pilaar van meer dan 100 meter hoog. We vonden het een goed idee om eerst even te gaan picknicken voordat we het monument in gingen (ja dat kan, er zit een museum onder en je kunt naar de top). Helaas was het monument na onze lunch ineens gesloten…. Veel museums en bezienswaardigheden sluiten hier al vroeg op de middag, zo rond 3 uur. Een ander keertje dan maar! Het weekend daarna zijn we met de studenten naar Anyer gegaan, een badplaats aan de westkust van Java. Een heerlijk ontspannen weekendje. Afgelopen weekend zijn we gaan eten bij Awan en Ari, mijn enige Indonesische via-via connectie hier met Nederland. Zij hadden een late lunch voor ons gemaakt en we zijn daarna naar de bioscoop gegaan om 22 Jumpstreet te zien; als je je lachspieren nog wil trainen, ik zeg GAAN! De dag daarna zijn we in de trein gestapt naar Bogor om daar de botanische tuinen onveilig te maken. Mijn hooikoorts speelde helaas een beetje op, dus ik heb de dag niezend doorgebracht. Na een biertje in een rustig café met een spectaculair uitzicht over de buitenwijk van de stad zijn we weer huiswaarts gekeerd. Ja, de weekenden zijn hier wél om (letterlijk) over naar huis te schrijven! Heerlijk.
Ondertussen staat er weer een nieuw weekend voor de boeg: Yogjakarta. Door mijn ongelukkig getimed ziekzijn heb ik het tripje moeten missen en hoog tijd dat ik ‘m eens in ga halen. Morgen vlieg ik om 9 uur van Jakarta naar Yogja om daar tot maandagavond te blijven. Er is ontzettend veel te zien, zowel in de stad (traditionele kledingwinkels, een kunstmarkt, lekker eten, paleizen) als er buiten (verschillende tempels en een actieve vulkaan). Ik weet nog niet precies waar ik allemaal naartoe ga, maar Yogjakarta staat bekend als de mooiste stad van Java en ik weet één ding zeker: ik ga me wel vermaken.
Maar goed, even over de toekomstplannen: na volgende week ben ik ongeveer drie weken lang zo vrij als een vogel! Ik heb mijn treinticket voor vrijdagnacht naar Surabay (oost Java) al geboekt en ik reis waarschijnlijk door naar Bromo, een enorme actieve vulkaan. Daarna zal ik vrij snel doorreizen naar Bali (stappen met andere backpackers), Ghili (rustige eilandjes, maar ook bootfeesten!), Lombok (mooie natuur, witte stranden) en als ik tijd heb Komodo (met die beesten, je kent ze wel, de komodovaraan?) en Flores (niets te doen, alleen maar prachtig mooie stranden en mooie natuur heerlijk om even helemaal tot rust te komen). Het enige wat zo ongeveer vaststaat is de volgorde… Ik heb nul-komma-nul boekingen gedaan en ga gewoon kijken waar ik zin in heb. Ik kijk er al naar uit….
Nou luitjes, dat was het weer voor de komende maand! Geintje natuuuuurlijk....! De komende maand zal ik (dat beloof ik) wat meer op mijn blog schrijven.
Groetjes aan iedereen thuis en tot snel!
Ten eerste moet ik mij maar eens verontschuldigen, wat een enorm gat tussen mijn verslagen, haha! Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het idee had dat er niet zoveel gebeurd was dat het waard was om te schrijven, maar het is nu al meer dan een maand geleden; hoog tijd dus! En natuurlijk is er ondertussen enorm veel gebeurd….
Eind mei zijn we met de Indonesische studenten vaan Oogheelkunde naar Pangandaran afgereisd, een stadje dat met de bus in 9 uur (!) te bereizen is. We vertrokken ’s avonds vanaf de universiteit en kwamen dus ’s ochtends vroeg aan, nét op tijd voor de zonsopgang aan het strand. Die ochtend hebben we ontbeten op het strand, gesnorkeld, een boottocht gemaakt en zijn we door grotten en oude Japanse bunkers geleid. ’s Middags hadden we een “training” voor het bodyraften van de volgende dag. We hebben in een grot gezwommen, zijn van rotsen en een brug afgesprongen en zijn uiteindelijk naar het eindpunt van de kleine rivier gedobberd. ’s Avonds zijn we naar onze verblijfplaats gegaan en hebben we op het stand ge-bbq’d. Heerlijk, die verse vis en garnalen elke keer! :D We hebben heerlijk geslapen (ik had een tweepersoons bed voor mezelf want er durfde niemand naast me te liggen haha) en de volgende dag was het tijd voor Green Canyon, dé attractie van Pangandaran. Green Canyon is een kloof van ongeveer 10 meter diep waar een rivier doorheen stroomt die de volledige breedte inneemt. De dag bestond wederom uit stroomafwaarts zwemmen, over stenen klauteren, van rotsen springen en af en toe een stroomversnellinkje meepakken. Het was ontzettend leuk om dat met onze nieuwe vrienden te doen en de omgeving was prachtig! Na het bodyraften zijn we direct naar Jakarta vertrokken, maar het was ons niet gegund… De terugreis heeft wel 12 uur geduurd en we kwamen pas om 2 uur ’s nachts aan in Jakarta. Volgende dag: keihard verslapen!
Die maandag zijn we na ons dagje in het ziekenhuis gaan eten bij Pizza é Birra, een pizzarestaurant waar ze super lekkere pizza’s serveren en het bijna elke avond “happy hour” is! Daarna begon het minder leuke verhaal: ik voelde me die avond al niet zo lekker en ben op tijd gaan slapen. Midden in de nacht werd ik voor het eerst in mijn leven, rillend van de koorts, ijlend wakker (ik zag vanalles op mijn deken liggen). Ik had het flink te pakken en ben die dag maar thuis gebleven. Ik had mijn temperatuur nog niet gemeten, maar ik dreef mijn bed uit, kon niet rechtop staan en kon niets anders dan slapen. De volgende dag was het eigenlijk hetzelfde gebleven, als was mijn nacht zonder ijlen voorbij gegaan. Patty, één van de medestudenten, vond mij er zo slecht uitzien dat ze onze supervisor heeft gebeld. Die is naar me komen kijken en heeft me toen meegenomen naar de eerste hulp van het ziekenhuis. Na een lijst vragen en wat bloedtestjes kwam het gelukkig niet op iets ernstigs neer; het was waarschijnlijk een flinke keelontsteking. Ik kreeg een antibiotica en pijnstillers en ik kon weer naar huis. De volgende vier dagen heb ik nog op bed gelegen en ik heb helaas het tripje naar Yogjakarta moeten missen… Daarover later meer!
De weken erna zijn soepeltjes verlopen. Ondertussen weet iedereen van Kindergeneeskunde wie we zijn en worden we steeds vaker uitgenodigd voor lezingen en case presentations. Zo mochten we ook met een maag-darm-lever arts een dagje meelopen bij de endoscopieën, super interessant! Gisteren zijn we nog bij een presentatie van diezelfde arts geweest, maar dan buiten het ziekenhuis met gratis eten. Beter wordt je co-schap niet! Afgelopen week mochten ik en Patty kiezen bij welke afdeling we mee wilden lopen; ik koos voor cardiologie en Patty voor neurologie. Je merkt dat als je in je eentje voor een bepaalde afdeling kiest de artsen ook enthousiaster zijn en je meer laten doen; zo heb ik gisteren een paar injecties mogen zetten. Geen bijzonderheid in Nederland, maar het is wel een opluchting om hier eens wat meer te kunnen doen dan het lichamelijk onderzoek ;) In ons laatste weekje zitten we weer met z’n tweetjes bij MDL, ook een hele interessante afdeling en een waardige afsluiter.
De weekenden hebben we nog steeds volgepropt met leuke dingen. Zo zijn we bijvoorbeeld naar de opening van een lokale club geweest met in het programma niemand minder dan, jawel, Afrojack! Het bewijs dat Nederlandse DJ’s overal ter wereld populair zijn. Iedereen kent hier Tiësto, Armin van Buuren, Hardwell, noem het maar op. De volgende dag hebben we natuurlijk lekker in onze bedje uit liggen slapen en zijn we later naar het nationale monument “Monas” gegaan, een pilaar van meer dan 100 meter hoog. We vonden het een goed idee om eerst even te gaan picknicken voordat we het monument in gingen (ja dat kan, er zit een museum onder en je kunt naar de top). Helaas was het monument na onze lunch ineens gesloten…. Veel museums en bezienswaardigheden sluiten hier al vroeg op de middag, zo rond 3 uur. Een ander keertje dan maar! Het weekend daarna zijn we met de studenten naar Anyer gegaan, een badplaats aan de westkust van Java. Een heerlijk ontspannen weekendje. Afgelopen weekend zijn we gaan eten bij Awan en Ari, mijn enige Indonesische via-via connectie hier met Nederland. Zij hadden een late lunch voor ons gemaakt en we zijn daarna naar de bioscoop gegaan om 22 Jumpstreet te zien; als je je lachspieren nog wil trainen, ik zeg GAAN! De dag daarna zijn we in de trein gestapt naar Bogor om daar de botanische tuinen onveilig te maken. Mijn hooikoorts speelde helaas een beetje op, dus ik heb de dag niezend doorgebracht. Na een biertje in een rustig café met een spectaculair uitzicht over de buitenwijk van de stad zijn we weer huiswaarts gekeerd. Ja, de weekenden zijn hier wél om (letterlijk) over naar huis te schrijven! Heerlijk.
Ondertussen staat er weer een nieuw weekend voor de boeg: Yogjakarta. Door mijn ongelukkig getimed ziekzijn heb ik het tripje moeten missen en hoog tijd dat ik ‘m eens in ga halen. Morgen vlieg ik om 9 uur van Jakarta naar Yogja om daar tot maandagavond te blijven. Er is ontzettend veel te zien, zowel in de stad (traditionele kledingwinkels, een kunstmarkt, lekker eten, paleizen) als er buiten (verschillende tempels en een actieve vulkaan). Ik weet nog niet precies waar ik allemaal naartoe ga, maar Yogjakarta staat bekend als de mooiste stad van Java en ik weet één ding zeker: ik ga me wel vermaken.
Maar goed, even over de toekomstplannen: na volgende week ben ik ongeveer drie weken lang zo vrij als een vogel! Ik heb mijn treinticket voor vrijdagnacht naar Surabay (oost Java) al geboekt en ik reis waarschijnlijk door naar Bromo, een enorme actieve vulkaan. Daarna zal ik vrij snel doorreizen naar Bali (stappen met andere backpackers), Ghili (rustige eilandjes, maar ook bootfeesten!), Lombok (mooie natuur, witte stranden) en als ik tijd heb Komodo (met die beesten, je kent ze wel, de komodovaraan?) en Flores (niets te doen, alleen maar prachtig mooie stranden en mooie natuur heerlijk om even helemaal tot rust te komen). Het enige wat zo ongeveer vaststaat is de volgorde… Ik heb nul-komma-nul boekingen gedaan en ga gewoon kijken waar ik zin in heb. Ik kijk er al naar uit….
Nou luitjes, dat was het weer voor de komende maand! Geintje natuuuuurlijk....! De komende maand zal ik (dat beloof ik) wat meer op mijn blog schrijven.
Groetjes aan iedereen thuis en tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
